အမ်ားေကာင္းက်ိဳး (သုိ႔) ဘုံေကာင္းက်ိဳး

"No man is island" ဆုိသလုိပဲ က်ေနာ္တုိ႔တေတြဟာ ကၽြန္းေတြလုိ တစ္ေယာက္တည္း ေနလုိ႔မရပါဘူး။ လူဘ၀ထဲစတင္၀င္ေရာက္လာကတည္းက အသုိင္းအ၀ိုင္းၾကားမွာ မိသားစုၾကားမွာ က်ေနာ္တုိ႔တေတြဟာ အုပ္စုနဲ႔ေနထုိင္ရွင္သန္ၾကရပါတယ္။ ဒါကုိက လူ႔သဘာ၀လုိ႔ေခၚဆုိရမွာပဲ။ ဒီလုိအုပ္စုဖြဲ႔ေနတတ္တာ လူေတြတင္မဟုတ္ပါဘူး။ အျခားသက္ရွိတိရိစၦာန္မ်ားလည္း အုပ္စုဖြဲ႔ေနတတ္သလုိ၊ အခ်ိဳ႕သစ္ပင္မ်ားပင္ အုပ္စုလုိက္ ရွိေနတတ္တာကုိ သတိထားမိမွာပါ။ ဒီေတာ့ ဒီလုိအုပ္စုဖြဲ႔ေနတတ္တဲ့သဘာ၀စရုိက္ရွိတဲ့ သက္ရွိတုိင္းအတြက္ "ငါ"ဆုိတဲ့ တစ္ဦးခ်င္းစီဟာ "အုပ္စု၊ အသုိင္းအ၀ိုင္း"ဆုိတာနဲ႔ ကုိင္းကၽြန္းမွီ ကၽြန္းကုိင္းမွီ ရွင္သန္ေနထိုင္ၾကရတာလည္း သဘာ၀က်ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သဘာ၀က်က်ဆက္ေျပာရရင္ေတာ့ "ငါ့အက်ိဳး" နဲ႔ "အမ်ားအက်ိဳး၊ ဘုံအက်ိဳး၊ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕အက်ိဳး" ဟာလည္း တစ္ခုမွတစ္ခု ဘယ္ထုတ္လုိ႔မရေအာင္ အေရးပါေနတာကုိ သတိထားမိမွာပါ။
က်ေနာ္တုိ႔တေတြ ေဘာလုံးကစားနည္းကုိ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ၾကမွာပါ။ ေဘာလုံးကစားနည္းဟာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ယွဥ္ျပိဳင္ရတဲ့ကစားနည္းမဟုတ္ဘဲ အဖြဲ႔လုိက္ ကစားရတဲ့ ကစားနည္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ဒီလုိ အဖြဲ႔လုိက္ကစားေနရင္းနဲ႔ ကစားသမားတစ္ဦးခ်င္းစီကလည္း မိမိတို႔အက်ိဳးကုိ ရွာယူႏုိင္ပါတယ္။ ဥပမာ- တုိက္စစ္မွဴးဟာ ဂုိးမ်ားမ်ားသြင္းျခင္းအားျဖင့္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလာႏုိင္ျပီး မိမိအတြက္ သီးသန္႔အက်ိဳးကုိခံစားရႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိပဲ အလယ္တန္းမွာကစားတဲ့သူ၊ ေနာက္တန္းမွာကစားတဲ့သူ၊ ဂုိးဖမ္းသမား စသျဖင့္ မိမိတုိ႔ရဲ႕အရည္အခ်င္းအတုိင္း ကိုယ္က်ိဳးရရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္မႈဟာ အသင္းရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈပါပဲ။ အသင္းဟာ ဂုိးမ်ားမ်ားသြင္းေပးတဲ့ ကစားသမားတစ္ေယာက္တည္းေၾကာင့္ ကစားပြဲကုိ အႏုိင္ရတာမဟုတ္ပါ။ ကစားသမားတုိင္း သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ေတာ္ျပီး အသင္းလုိက္ စည္းလုံးမႈ၊ အကြက္ေစ့မႈနဲ႔ ၾကိဳးစားၾကလုိ႔သာ အႏိုင္ရတာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကစားသမားတစ္ဦးခ်င္းစီနဲ႔ အသင္းဟာ ကၽြန္းကိုင္းမွီ ကိုင္းကၽြန္းမွီလုိ အခ်င္းခ်င္းမွီခုိေနပါတယ္။ ကမၻာေက်ာ္အဂၤလိပ္ေဘာလုံးအသင္း လီဗာပူးအသင္းရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္ေလးကုိ သေဘာက်မိပါတယ္ - You will never walk alone!
က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္၊ ျပည္ေထာင္၊ ျပည္နယ္၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၊ အသိုင္းအ၀ိုင္း၊ မိသားစု ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ တစ္ဦးခ်င္းစီဟာလည္း အျပန္အလွန္မွီခိုေနရသလုိ ကုိယ့္အက်ိဳးနဲ႔ ႏိုင္ငံ့အက်ိဳး၊ ျပည္ေထာင္စုအက်ိဳး၊ ျပည္နယ္အက်ိဳး၊ မိသားစုအက်ိဳး စတာေတြလည္း တစ္ခုမွတစ္ခု ဖယ္ထုတ္လုိ႔မရေအာင္ ခ်ိတ္ဆက္ေနပါတယ္။ ႏုိင္ငံမတုိးတက္ျခင္းဟာ မိမိအတြက္လည္း အက်ိဳးထိခိုက္ေစသလုိ၊ မိမိရဲ႕အက်ိဳးထိခုိက္ျခင္းဟာလည္း ႏုိင္ငံတုိးတက္ဖုိ႔ အတားအဆီးျဖစ္ေစပါတယ္။ မိသားစုအက်ိဳးထိခိုက္တာ မိမိအက်ိဳးထိခိုက္တာပါပဲ။ မိမိအက်ိဳးထိခုိက္တာလည္း မိသားစုအက်ိဳးထိခုိက္ပါတယ္။ ဒီလုိဆိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔မွာ double duty -တာ၀န္ႏွစ္ထပ္-ရွိေနတာ ေသခ်ာေနပါျပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အမ်ားအက်ိဳး (သုိ႔) ဘုံအက်ိဳးကုိ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အေရးပါမႈထဲက ဖယ္ထုတ္လုိ႔မရပါဘူး။ ဒါဟာ တာ၀န္၀တၱရားတစ္ခုပါ။
ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီး ဂၽြန္ (၂၃)က ဒီဘုံအက်ိဳးကုိ "လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုလုံးရဲ႕ စုေပါင္းအေျခအေနေတြျဖစ္ျပီး အဲဒီစုေပါင္းစုအေျခအေနၾကီးကေန လူအုပ္စုလုိက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္ဦးခ်င္းစီေသာ္လည္းေကာင္း သူတုိ႔ရဲ႕ပန္းတုိင္ဆီကုိ ပုိျပီးခိုင္မာစြာနဲ႔ ပုိျပီးလြယ္ကူစြာ ေရာက္ရွိႏုိင္ေအာင္၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြျပည့္ေအာင္ လမ္းဖြင့္ေပးပါတယ္"လုိ႔ Materet Magistra စာခၽြန္ေတာ္ထဲမွာ မိန္႔ဆုိခဲ့ပါတယ္။
ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးဂၽြန္ (၂၃)ရဲ႕ မိန္႔ဆုိခ်က္ကုိ ထပ္မံရွင္းျပရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီလုိပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ တစ္ဦးခ်င္းစီျဖစ္ျဖစ္၊ အဖြဲ႔လိုက္ျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္တုိးတက္ခ်င္ၾကပါတယ္။ စီးပြားေရးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပညာေရးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏုိင္ငံေရးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ က်န္းမာေရးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေနာက္ဆုံး ဘာသာေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ လူ႔ဘ၀ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ လူတုိင္းလူတုိင္း လုိခ်င္တပ္မက္ၾကတာ မဆန္းပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီလုိအက်ိဳးေက်းဇူးေတြကုိ တစ္ဦးခ်င္းစီ တကုိယ္ေကာင္းဆန္ဆန္နဲ႔ လုယူျပိဳင္ဆုိင္ ရယူေနၾကမယ္ဆုိရင္ ဆုိးယုတ္မႈေတြသာ ျဖစ္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အားအင္ေတြ၊ အရည္အခ်င္းေတြကုိ အဖြဲ႔အစည္းလုိက္ ေပါင္းစည္းျပီး အတူတကြ ၾကိဳးစားၾကရင္ေတာ့ အထက္ကေျပာတဲ့အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကုိ ရဖုိ႔ပုိျပီးေသခ်ာသလုိ ပုိျပီးလြယ္ကူပါတယ္။
ျမန္မာစကားပုံလုိပဲ - အတူေရြ႕ရင္ ေရြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလုိ အတူတူ ေရြ႕ၾကတဲ့အခါ ေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ဘုံပန္းတုိင္ကုိေရာက္ဖုိ႔ ဆက္ကပ္ရတာေတြလည္း ရွိေနတတ္ပါတယ္။ တကယ့္ကုိ ဆက္ကပ္ရတဲ့အခ်ိန္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီလုိအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ အဲဒီလုိ ဆက္ကပ္ေနတဲ့သူကုိ ပစ္ထားျပီး ဘုံပန္းတုိင္ၾကီးကုိပဲ အတၱဆန္ဆန္နဲ႔ ဦးတည္ေနရမွာမဟုတ္ဘဲ ဒီဘုံပန္းတုိင္ၾကီးဆီေရာက္ဖုိ႔ အဲဒီဆက္ကပ္ေနတဲ့သူတစ္ဦးဟာ ဘယ္ေလာက္အေရးပါသလဲဆုိ သေဘာေပါက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီလုိ ဆက္ကပ္ေနရတဲ့သူေတြကုိလည္း စာနာေပးရမယ္၊ ဂရုစုိက္ေပးရမယ္၊ အားေပးရမယ္၊ ျပန္လည္ေဖးမၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘုံပန္းတုိင္ကုိေရာက္ဖုိ႔ အသင္းထဲမွာရွိတဲ့ မည္သူမဆုိဟာ လ်စ္လ်ဴရႈျခင္းမခံရသင့္သလုိ၊ ဂရုမစုိက္ဘဲ ပစ္ထားျခင္းလည္း မခံရသင့္ပါ။ တန္းတူအက်ိဳးခံစားခြင့္ အျပည့္အ၀ရွိၾကပါတယ္။ ဒီအတြက္ Solidarity - အခ်င္းခ်င္းစာနာစိတ္ ရွိကုိရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒီလုိ Solidarity -ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ရွိျခင္းဟာ က်ေနာ္တုိ႔အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ေစာင့္ေရွာက္သူအျဖစ္ ျမင္ေစပါတယ္။ ဒီလုိျမင္ႏုိင္မွ က်ေနာ္တုိ႔အခ်င္းခ်င္း "စည္းလုံးညီညြတ္ၾကျပီး မိမိေနထုိင္ရာ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းကုိ အေကာင္းဆုံး ေဆာက္တည္ႏုိင္လာၾကမွာ"ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးေလးဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ "ငါလုပ္မွ ငါစားရမွာ" "ငါငတ္ရင္ ဘယ္သူမွ ေပးမွာမဟုတ္ဘူး" "ငါသာလွ်င္ ငါဘုရင္" စတဲ့ တကုိယ္ေကာင္းဆန္တဲ့အတၱအေတြးေတြကုိ စြန္႔လြတ္ႏုိင္ျပီး "ငါေနတဲ့ ဒီလူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းမွာ ငါလည္း တစ္ေယာက္အပါအ၀င္မုိ႔၊ ငါနဲ႔ ဒီလူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းဟာ သူ႔အက်ိဳးကုိယ္ေပး ကုိယ္အက်ိဳးသူေပးေနပါလား"ဆုိတဲ့ ေလာကနိယာမၾကီးကုိ နားလည္သေဘာေပါက္ျပီး က်ေနာ္တုိ႔ေနထိုင္ေနတဲ့ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းၾကီးမွာ အမ်းအက်ိဳးျပဳရင္း ကုိယ္က်ိဳးေအာင္ႏိုင္ပါတယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ထားေလးမ်ား ေမြးျမဴလာႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။


ဒိုမီနီကန္ကုိရင္

၁၃ၾကိမ္ေျမာက္ သာမန္တနဂၤေႏြေန႔

ထာ၀ရဘုရားသခင္သည္ ငါ၏အေမြေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ 

အထက္ပါ စာေၾကာင္းေလးဟာ ဆာလံက်မ္း ၁၆း၅ မွျဖစ္ပါတယ္။ ထူးထူးျခားျခား ဘုရားတရားကုိမွ မိမိရဲ႕အေမြအျဖစ္ ဆာလံေရးစပ္သူက ေၾကြးေၾကာ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔တေတြဟာ လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာျပီး လူ႔ဘ၀ထဲမွာ ေနထုိင္အသက္ရွင္ၾကတဲ့အခါ လူ႔ဘ၀ခ်မ္းသာေရးသာမက တမလြန္ဘ၀ေကာင္းစားေရးအတြက္ပါ ၾကိဳးစားေနထိုင္ အသက္ရွင္တတ္ၾကပါတယ္။ လူ႔ဘ၀ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈေတြကုိေတာ့ မိမိရဲ႕ေနာင္လာေနာင္သားေတြကုိ အေမြအျဖစ္ ခ်န္ထားခဲ့ၾကရမွာျဖစ္ျပီး တမလြန္ဘ၀ေကာင္းစားေရးကုိေတာ့ မိမိကုိယ္တုိင္က အေမြဆက္ခံသူျဖစ္လာမွာပါ။ ဘယ္သူ႔ဆီက အေမြဆက္ခံရမလဲဆုိေတာ့ ဘ၀တစ္ခုလုံးရဲ႕အရွင္ ထာ၀ရဘုရားသခင္ဆီကေန အေမြဆက္ခံရရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ခရစ္ယာန္စကားနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ အေမြရရွိၾကမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ သံမာေတဦးက်မ္းက မဂၤလာတရားေတာ္ ရွစ္ပါးမွာ ဘယ္လုိလူမ်ိဳးေတြဟာ ဘယ္လုိအေမြေတြရရွိၾကမယ္ဆုိတာကုိ ခရစ္ေတာ္က အတိအလင္း ေဟာၾကားသြန္သင္ခဲ့ပါတယ္။ အတြင္းစိတ္၌ဆင္းရဲေသာသူတုိ႔သည္ မဂၤလာရွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကာ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ထုိသူတုိ႔၏ႏုိင္ငံျဖစ္၏။ 

တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔တေတြလူ႔ဘ၀ စတင္ကတည္းက တမလြန္ေကာင္းစားေရး၊ ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ စတင္အေမြခံရရွိၾကပါတယ္။ မိရုိးဖလားကုိးကြယ္ျခင္းဆုိျပီး မိဘေတြကေနတဆင့္ ယုံၾကည္ျခင္းအေမြကုိ ရရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအေမြကုိ က်ေနာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ ေကာင္းေကာင္းအသုံးခ် ထိန္းသိမ္းကာမွ တကယ့္တမလြန္ဘ၀ရဲ႕ ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ေသခ်ာ ရရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္လာလုိ႔ လူလားေျမာက္လာတဲ့အခါ စဥ္းစားတတ္လာျပီး ေ၀ဖန္သုံးသပ္ကာ ကုိယ္ကုိတုိင္က ဘဏၰာစုိးလုိ စီမံခန္႔ခြဲႏုိင္ရမွာပါ။ မိဘဆီကရလာတဲ့ ယုံၾကည္ျခင္းအေမြဟာ မိမိရဲ႕လက္ထဲမွာ ဘယ္လုိဘယ္ပုံစံနဲ႔ က်င့္ၾကံေနထိုင္သလဲဆုိတာ မိမိအတြက္ အေကာင္းဆုံးေမးခြန္းျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ 

ဒီေန႔ ဖတ္ရတဲ့ ပထမက်မ္းမွာဆုိရင္လည္း ပေရာ္ဖက္အရုိက္ရာဆက္ခံျခင္းအားျဖင့္ ပေရာ္ဖက္ျပဳျခင္းကုိ အေမြဆက္ခံတဲ့အေၾကာင္း ေရးသားထားတာကုိေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီအေမြကုိ ဧလိယက ဧလိရွကုိ ေပးကမ္းေနတာပါ။ ဒီအေမြကုိ ေပးခ်င္တဲ့သူကုိ ေပးလုိ႔မရပါ။ အေမြပုိင္ရွင္ ထာ၀ရဘုရားသခင္ အလုိေတာ္ရွိတဲ့သူကုိသာ ေပးကမ္းရပါတယ္။ ဒီေန႔ ဘုရားသခင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာက ဧလိရွျဖစ္လုိ႔ သူ႔ကုိသာ ဘိတ္သိပ္ဆီသြန္းေလာင္းျပီး ေပးရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဧလိရွက မိဘေတြကုိ အရင္အလုပ္အေၾကြးျပဳစုခြင့္ရခဲ့ျပီးမွ ဒီအေမြကုိ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ အလားတူပဲ ဧ၀ံေဂလိက်မ္းမွာေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ တပါးတည္းေသာ သားေတာ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ တပည့္ျဖစ္ျခင္းအေမြကုိ ေပးကမ္းေနတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ပထမ ဆာမာရိတန္ရြာကုိ ၀င္ျပီး ဘုရားသခင္ရဲ႕အေမြကုိ ေပးဖုိ႔ၾကိဳးစားေပးမယ့္ ဆာမာရိတန္ရြာသားေတြက လက္မခံခဲ့ၾကပါဘူး။ ထုိ႔အတူ အျခားရြာေတြကုိသြားေတာ့လည္း အခ်ိဳ႕ ကုိယ္ေတာ္ေနာက္လုိက္ပါမယ္ေျပာေပမယ့္ ခရစ္ေတာ္က လက္မခံခဲ့သလုိ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ခရစ္ေတာ္ကုိယ္တုိင္က ေနာက္လုိက္ဖုိ႔ တပည့္ျဖစ္ျခင္းအေမြကုိ တကူးတက ေပးေနခဲ့တာပါ။ ဧလိယလုိမဟုတ္ဘဲ ခရစ္ေတာ္ကေတာ့ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကုိ သြားႏႈတ္ဆက္ပါဦးမယ္ ေျပာတာကုိပင္ ခြင့္မေပးခဲ့ဘဲ - လူေသကုိ လူေသမ်ားက သျဂၤိဳလ္ၾကပါေစလုိ႔ ခပ္မာမာေျပာေနသလုိပါပဲ။ ျပီးေတာ့ ထြန္တုံးကုိကုိင္ျပီး ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေသာသူသည္ ဘုရားသခင္၏ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ မထိုက္တန္လုိ႔ ေျပာပါေသးတယ္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ထင္သလုိ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္က ခပ္မာမာေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာေနတာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဘုရားရဲ႕တပည့္ေတာ္ျဖစ္ျခင္းဟာ ခပ္လြယ္လြယ္နဲ႔မရႏိုင္သလုိ၊ ခပ္ေပါ့ေပါ့လည္း မရႏိုင္လုိ႔ပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔လူသားေတြရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးတတ္တဲ့ စိတ္ဟာ ဒီလုိ အေမြမ်ိဳးနဲ႔လြဲေခ်ာ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျပာဖုိ႔လုိေနတာပါ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔တေတြဟာ ေလာကခဏတာ ၾကာရွည္ခံမယ့္အရာေတြမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းျပီး ေနာင္ဘ၀သုခ အေမြနဲ႔ လြဲမသြားေစခ်င္တဲ့ ေစတနာလည္းျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ဒီေလာက အရာေတြကေန လြတ္ေျမာ္ကေစခ်င္တာပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒုတိယက်မ္းျဖစ္တဲ့ ဂါလားဆီယာၾသ၀ါဒစာထဲမွာ သံေပါလူးက Freedom -လြတ္လပ္ျခင္း-ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပထားပါတယ္။ လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာရင္ ေလာဘ ေမာဟနဲ႔ စြဲလန္းျခင္းေတြဟာ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ဒီကမၻာေလာကၾကီးက ေႏွာက္ယွက္ေနသလုိပါပဲ။ ခရစ္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ဒီေႏွာက္ယွက္ျခင္းကုိ ၾကဳံခဲ့ရတာပါ။ သံမာေတဦး ၄း၈-၉မွာ စာတန္နတ္ဆုိးက ကိုယ္ေတာ့္ကုိ အလြန္ျမင့္မားတဲ့ေတာင္ေပၚေခၚသြားျပီး ေလာကတုိင္းႏုိင္ငံအေပါင္းနဲ႔ ၎တုိ႔ရဲ႕ဘုန္းစည္းစိမ္တုိ႔ကုိျပျပီး ေႏွာက္ယွက္ခဲ့တာပါ။ 

ခ်စ္စြာေသာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအေပါင္းတို႔၊ အရင္ဆုံး က်ေနာ္တုိ႔စဥ္းစားရမွာက -က်ေနာ္တုိ႔တေတြဟာ ဒီကမၻာေလာကမွာ တဘ၀စာပဲ အသက္ရွင္ေနၾကတာလား ဒါမွမဟုတ္ ေနာင္ဘ၀အတြက္ပါ အသက္ရွင္ၾကသလားေပါ့။ တဘ၀စာအတြက္ရွင္သန္တယ္ဆုိရင္ေတာင္မွ အေမြေကာင္းရမွ၊ ရတဲ့အေမြေကာင္းကုိလည္း ေသခ်ာအသုံးခ်ႏုိင္မွ၊ ေသခ်ာစီမံခန္႔ခြဲႏုိင္မွ ဒီဘ၀ေကာင္းစားဖုိ႔ အာမခံခ်က္ရွိမွာပါ။ ေနာင္ဘ၀ထိေအာင္ ေကာင္းစားႏုိင္ဖို႔အေရး၊ ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ အေမြခံဖုိ႔အေရးဆုိရင္ေတာ့ ခပ္လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ မရဘူးဆုိတာ နားလည္ၾကမွာပါ။ ဒါ့အျပင္ ဒီေကာင္းကင္ႏုိင္ငံအေမြကုိ ေလာကပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈေတြနဲ႔ လွဲလွယ္လုိ႔ မရဘူးဆုိတာ ခရစ္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ မိန္႔ဆုိထားတာပါ။ ဒါ့အျပင္ ပုိးစား ခ်တက္တဲ့ ေလာကဘဏၰာထက္ ပုိးမစား ခ်မတက္ႏုိင္တဲ့ ေကာင္းကင္ဘဏၰာကုိ စုေဆာင္းၾကဖုိ႔လည္း တိုက္တြန္း သတိေပးထားပါတယ္။ ဒီေန႔ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္ၾကီးမွာလည္း ကနဦးမွစလုိ႔ ဒီေန႔ထိေအာင္ ယုံၾကည္ျခင္းအေမြကုိ ေသခ်ာ ေစာင့္ေရွာက္လက္ဆင့္ကမ္းလ်က္ရွိပါတယ္။  

ခ်စ္စြာေသာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအေပါင္းတုိ႔၊ အေမြဆုိတာ ထိုက္မွရတယ္လုိ႔ ဆုိရိုးရွိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံအေမြကုိ ထိုက္ဖုိ႔ က်ေနာ္တို႔တေတြလည္း ႏႈတ္ေတာ္ထြက္တရားေတာ္အတုိင္း လက္ခံက်င့္ၾကံေနထုိင္ရင္း အေကာင္းဆုံးျပင္ဆင္ၾကပါစုိ႔။ ထာ၀ရဘုရားသခင္သည္ ငါ၏အေမြေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ 

ဒိုမီနီကန္ကုိရင္

ဘုံက်ဴးေသာအျပစ္ (သုိ႔) ဘုံအျပစ္

အျပစ္လုိ႔ေျပာလုိက္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔တေတြက တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္သီးတျခား က်ဳးလြန္ၾကတာကုိပဲ ေပးျမင္မိၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါကုိ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္မွာေတာ့ တစ္ဦးတည္းက်ဴးလြန္တဲ့ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာအျပစ္လုိ႔ သြန္သင္ထားပါတယ္။ ဒီ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ အာပတ္ေျဖျခင္းစကၠရမင္တူးကုိ ျပဳလုပ္ၾကတဲ့အခါတုိင္း တစ္ဦးခ်င္းစီ ဘုန္းေတာ္ၾကီးဆီခ်ည္းကပ္ျပီး ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ အျပစ္မ်ားကုိ အာပတ္ေျဖဆုိၾကျပီး ဘုရားသခင္ရဲ႕အျပစ္ခြင့္လြတ္ျခင္းကုိ ရယူၾကျပီး အသင္းေတာ္နဲ႔ျပန္လည္ေၾကေအးသင့္ျမတ္ လာၾကပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္က်ဴးလြန္တဲ့အျပစ္အတြက္ ကုိယ္တုိင္ေျဖဆုိၾကတာေပါ့။ တျခားသူေတြက်ဴးလြန္တဲ့အျပစ္ ကုိယ္နဲ႔ဘာဆုိင္လဲေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္ရဲ႕သြန္သင္ခ်က္မွာ အျခားသူေတြက်ဴးလြန္တ့ဲအျပစ္ဟာလည္း ကုိယ္နဲ႔သက္ဆုိင္ႏုိင္ပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အလုိတူအလုိပါ အျပစ္ေတြေပါ့ဗ်ာ။ ဒါကုိ ဘုံက်ဴးတဲ့အျပစ္လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဘုံက်ဴးတဲ့အျပစ္ဟာ ဘယ္လုိအျပစ္မ်ိဳးျဖစ္မလဲလုိ႔ စဥ္းစားေနမိမွာပါ။

ဘုံက်ဴးတဲ့အျပစ္ဟာ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုအတြင္း၊ အုပ္စုတစ္စုအတြင္းမွာ ရွိေနႏုိင္ပါတယ္။ လူအခ်င္းခ်င္းႏွိပ္စက္ၾကတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း၊ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာေတြကုိ တန္ဖုိးမထားဘဲ ခ်ိဳးေဖာက္ေနၾကတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း၊ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးေတြကုိ ဖိႏွိပ္ျပီး အဆင့္အတန္းခြဲ႔ျခားၾကတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း၊ တရားမွ်တမႈနဲ႔ တန္းတူအခြင့္ေရးေတြကုိ မ်က္ကြယ္ျပဳျပီး လူနည္းစုေကာင္းစားဖုိ႔အတြက္ မတရားမႈေတြနဲ႔ ဒုစရုိက္မႈေတြကုိ က်ဴးလြန္းေနၾကတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြၾကားမွာ ဘုံက်ဴးတဲ့အျပစ္ေတြ ျပည့္ေနပါတယ္။ ဒီလုိ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွာ ေနထုိင္ခ်ိန္ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း ဘုံက်ဴးတဲ့အျပစ္ရဲ႕ တရားခံေတြထဲက တရားခံတစ္ဦး ျဖစ္ေနႏုိင္ပါတယ္။ ဒါကုိ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္ရဲ႕ Compendium of the Social Doctrine of the Church မွာ “အခ်ိဳ႕အျပစ္ေတြဟာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕ နီးစပ္သူအား ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ တုိက္ခိုက္ဖုိ႔ရန္ ေသခ်ာအကြက္ခ် စီစဥ္ထားတဲ့ အျပစ္ေတြပါ။ ဘုံအျပစ္ဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးၾကား၊ တစ္ဦးနဲ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုအၾကား၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုနဲ႔ တစ္ခုအၾကားမွာ တရားမွ်တျခင္းအား ဆန္႔က်င္က်ဴးလြန္တဲ့အျပစ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။” ကက္သလစ္ဓမၼသျဂႋဳပညာရွင္ Gregory Baum ကလည္း ဘုံအျပစ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး အခုလုိေျပာဆုိထားပါတယ္။ -“ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ အျပစ္ကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရြးခ်ယ္က်ဴးလြန္တတ္ၾကေပမယ့္ ဘုံအျပစ္ကေတာ့ အစုလိုက္မ်က္စိ ကြယ္ေနသလုိပါပဲ။” အမွန္တကယ္ပါပဲ- က်ေနာ္တုိ႔လူသားေတြဟာ တခါတရံ အုပ္စုလုိက္ မ်က္စိကန္းေနတတ္ပါတယ္။ အမ်ားမုိးခါးေရေသာက္သလုိ ကုိယ္လည္း လုိက္ေသာက္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါကုိ သတိထားမိဖုိ႔ဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔တေတြကုိယ္တုိင္ တခါတေလ အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းအျပင္ဘက္ ထြက္ၾကည့္တတ္ဖုိ႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ တျခားသူေတြရဲ႕ ရႈေထာင့္ကေန ျပန္ၾကည့္တတ္ဖုိ႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ဒါေတြကုိ က်ေနာ္တုိ႔ သတိထားမိျပီဆုိရင္ေတာ့ ဘုံေကာင္းစားဖုိ႔၊ အမ်ားသူမ်ား ေကာင္းစားဖုိ႔၊ တရားမွ်မႈေတြကုိ ျပန္လည္ ထုတ္ေဖာ္လာႏုိင္မွာပါ။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ တစ္ေယာက္တည္းေနလုိ႔မရတဲ့ သတၱ၀ါေတြျဖစ္တာမုိ႔ တကုိယ္ေတာ္ေကာင္းစားဖုိ႔အေရး တစ္ခုတည္းနဲ႔ေတာ့ မရွင္သန္ႏုိင္ၾကတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒ့ါေၾကာင့္ အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း အမ်ားသူငွာ ေကာင္းစားဖုိ႔အေရးဟာလည္း ကုိယ္နဲ႔တနည္းတဖုံ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။

ခရစ္ယာန္သမၼာက်မ္းစာမွာဆုိရင္လည္း အစၥေရးလူမ်ိဳးစု တစ္စုလုံးနဲ႔တင္စားျပီး အားလုံးရဲ႕ ဘုံအျပစ္ကုိ ဦးစားေပးေျပာေလ့ရွိတာကုိ သတိထားမိပါလိမ့္မယ္။ အစၥေရးလူမ်ိဳးေတြ ဘာဘီလုံမင္းရဲ႕လက္ေအာက္မွာ ကၽြန္ဘ၀ေရာက္ခဲ့ရတာ ဘုံအျပစ္ေၾကာင့္ပါပဲ။ ထုိ႔အတူ အီဂ်စ္ဘုရင္ရဲ႕လက္ေအာက္မွာ ကၽြန္ဘ၀ေရာက္ခဲ့ရတာလည္း ဘုံအျပစ္ေၾကာင့္ပါပဲဆုိျပီး ဘုရားသခင္က ပေရာ္ဖက္ေတြကေနတဆင့္ သတိထားမိေအာင္ ေဟာေျပာခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ လူမ်ိဳးစုတစ္စုလုံး ေနာင္တယူျပီး သမၼတရားဘက္ကုိ ေျပာင္းလဲဖုိ႔ “ေနာင္တရၾကေလာ့။”ဆုိျပီး ေဟာေျပာေစခဲ့ပါတယ္။ အာဒံနဲ႔ဧ၀တုိ႔က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့အျပစ္ဟာလည္း ဘုံအျပစ္ျဖစ္တာမုိ႔ ေနာက္ဆုံးေသာေန႔ထိေအာင္ လူသားထုတစ္ခုလုံး အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ခံစားေနရတာပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္မုိ႔ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာအျပစ္ေတြကုိသာမဟုတ္ဘဲ ဘုံအျပစ္ကုိ အထူးေျပာခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အျပစ္ဆုိတာကုိက အားလုံးနဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့ သေဘာသဘာ၀ ရွိေနတယ္ဆုိတာကုိ ျပသတာပါပဲ။ သံေပါလူးကလည္း “အျပစ္နဲ႔ေသျခင္းတရားဟာ ေလာကတစ္လုံးကုိ လႊမ္းမုိးေနတယ္” လုိ႔မိန္႔ဆုိထားပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒါေတာ့ ငါက်ဴးလြန္တာမဟုတ္ဘူး၊ ဒါေတာ့ သူက်ဴးလြန္တယ္ဆုိျပီး ဟုိဟုိဒီဒီလက္ညဳိးထုိး စြပ္စြဲေနရုံနဲ႔ မျပီးပါဘူး။ Napoleon ေျပာသလုိပဲ ကမၻာၾကီးမွာ ဒုကၡေ၀ဒနာေတြနဲ႔ျပည့္ေနရတာဟာ မေကာင္းတဲ့လူေတြ အၾကမ္းဖက္လုိ႔မဟုတ္ဘဲ ေကာင္းတဲ့လူေတြ တိတ္ဆိတ္ေနလုိ႔ ျဖစ္ရတာဆုိသလုိေပါ့။ ဒီလုိ တိတ္ဆိတ္ေနတာဟာ တိတ္တဆိတ္အျပစ္က်ဴးသူပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ တာ၀န္ယူထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ တိတ္ဆိတ္ေနလုိ႔မရဘဲ ၀တၱရားရွိကုိရွိေနတယ္ဆုိတာ သတိထားႏုိင္ၾကပါေစ။

ဒုိမီနီကန္ကုိရင္

ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ပြဲေန႔ၾကီး

ဒီေန႔ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္အတြင္းမွာ နက္နဲဖြယ္ရာအထြဥ္အထိပ္ျဖစ္တဲ့ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ပြဲေတာ္ၾကီးကုိ ေရွးဦးခရစ္ယာန္မ်ားရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းအစဥ္အလာအတုိင္း သက္ေသခံက်င္းပေနၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေလာကလူသားေတြအတြက္ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္ေပးခဲ့တဲ့ လက္ေဆာင္ေတြထဲမွာ ဒီကုိယ္ေတာ္ျမတ္ စကၠရမင္တူးဟာ တန္ဖုိးအၾကီးဆုံးပါပဲ။ ဒါဟာ က်ေနာ္တုိ႔ခရစ္ယာန္ေတြအတြက္ ေန႔စဥ္၀ိညာဥ္အဟာရ ျဖစ္သလုိ ဘုရားသခင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔အတူရွိေနျခင္း-အမွန္တကယ္ ရွိေနျခင္း-ပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီပြဲကုိယ္ေတာ္ျမတ္ပြဲေတာ္ၾကီးဟာ က်ေန္ာ္တုိ႔နဲ႔အတူရွိေတာ္မူေသာ ဘုရား- ေအမာႏုအဲလ္ ပြဲေတာ္ကုိ က်င္းပၾကတာပါပဲ။ ဒီလုိက်င္းပျခင္းအားျဖင့္ လူတုိ႔ရဲ႕လုပ္အားက ထြက္ရွိလာတဲ့ မုန္႔နဲ႔စပ်စ္ရည္ရဲ႕ အဆင္းသ႑ာန္ေအာက္မွာ ရဟန္းမွတဆင့္ သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ တန္ခုိးအားျဖင့္ ခရစ္ေတာ္ ဘုရားရွင္ဟာ အမွန္တကယ္ တည္ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါကုိ ပုိျပီးအသက္၀င္သြားေအာင္ ဒုတိယက်မ္းမွာ ဖတ္ရႈခဲ့ရတဲ့သံေပါလူးရဲ႕ စကားသံအခ်ိဳ႕ကုိ ျပန္လည္ နားေထာင္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

«ေယဇူးသခင္သည္ ရန္သူ၏လက္သုိ႔ အပ္ႏွံျခင္းခံရသည့္ည၌ မုန္႔ကုိယူ၍၊- ေက်းဇူးတင္ခ်ီးမြမ္းျပီးေနာက္ မုန္႔ကုိဖဲ့၍ ဤအရာသည္ သင္တုိ႔အဖုိ႔ျဖစ္ေသာ ငါ၏ခႏၱာကုိယ္ျဖစ္၏။ ငါ့ကုိ ေအာက္ေမ့သတိရျခင္းငွာ ဤအမႈကုိျပဳၾကေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထုိနည္းတူ ညစာစားျပီးေနာက္ ခြက္ေတာ္ကုိလည္း ယူေတာ္မူလ်က္ ဤခြက္သည္ ငါ၏ေသြး၌တည္ေသာ ပ႗ိညာဥ္အသစ္ျဖစ္၏။ ဤခြက္ကုိ သင္တုိ႔ေသာက္ၾကသည့္အခါတိုင္း ငါ့ကုိ ေအာက္ေမ့သတိရျခင္းငွာ ဤအမႈကုိ ျပဳၾကေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။» ၁ေကာ္ ၁၁း၂၃-၂၆

ခ်စ္လွစြာေသာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအေပါင္းတုိ႔၊ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း က်ေနာ္တုိ႔ က်င္းပပူေဇာ္ေနၾကတဲ့ ဒီမစၦားတရားေတာ္ျမတ္မွာ ရဟန္းေတာ္မွတဆင့္ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ဖန္ဆင္းျပဳလုပ္တဲ့ ဒီဂ်ဳံမႈန္႔ဟာ ေယဇူးဘုရားရွင္ရဲ႕ ကုိယ္ခႏၱာေတာ္ အစစ္မွန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္ကုိယ္တုိင္ “ငါ၏ခႏၱာကုိယ္ျဖစ္၏။”လုိ႔ အတိအလင္း မိန္႔ဆုိခဲ့တာေပါ့။ ထုိ႔အတူ ရဟန္းေတာ္မွတဆင့္ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ဖန္ဆင္းျပဳလုပ္တဲ့ ဒီ၀ိုင္ဟာလည္း ေယဇူးဘုရားရွင္ရဲ႕ အေသြးေတာ္အစစ္အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္ကုိယ္တုိင္ “ငါ၏အေသြး”လုိ႔ အတိအလင္း မိန္႔ဆုိခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အခုလို ဘုရားကုိယ္တုိင္ အတိအလင္းေဟာေျပာ သက္ေသျပခဲ့တာကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လုိ ေစာဒက တက္ေနႏုိင္ဦးမွာလဲ။ ေသခ်ာပါတယ္ - က်ေနာ္တုိ႔တေတြ လူ႔ဥာဏ္နဲ႔ေတာ့ ဒါကုိ အေျဖထုတ္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း အမွန္တရားကုိ ရွာေဖြၾကတဲ့အခါ ယုံၾကည္ျခင္းဟာလည္း ဥာဏ္နဲ႔ တူယွဥ္လုိ႔ ပါရမီျဖည့္ေပးတယ္ဆုိတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ အေျဖရွာရမယ့္ ပုစၦာလုိ႔ပဲ သေဘာထားႏုိင္ပါတယ္။ ဒီယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ အေျဖရွာတဲ့ နက္နဲဖြယ္ရာမွာလည္း သက္ေသေတြကေတာ့ ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။

ဒီေန႔ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကုိပင့္ယူသုံးေဆာင္ၾကရုံမဟုတ္ဘဲ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ဖူးေမွ်ာ္သူေတြပါ ရွိပါတယ္။ သူတုိ႔တေတြမွာ သက္ေသခံစရာေတြ ဒုနဲ႔ေဒးရွိေနပါတယ္။ ဘ၀ရဲ႕ဆာေလာင္မႈေတြကုိ သူတုိ႔ဘယ္လုိ ျဖည့္ဆည္း ရရွိေနတယ္ဆုိတာ လက္ေတြ႔ပါ။ တကယ္တော့ လူေတြဟာ ဆာေလာင္ေနျမဲ သားရဲမုဆုိးေတြပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔အစြမ္းနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီဆာေလာင္မႈေတြကုိ ၾကိဳးစားျဖည့္ဆည္းၾကတယ္။ ဓနဥစၥာဆာေလာင္ေနလား က်ေနာ္တုိ႔ ရွာေဖြၾကတယ္။ ေလာကီေပ်ာ္ရႊင္မႈဆာေလာင္ေနလား က်ေနာ္တုိ႔တေတြ ရွာေဖြၾကတယ္။ ရာထူးေတြ ဂုဏ္ေတြ ဘြဲ႔ေတြ ဆာေလာင္ေနလား က်ေနာ္တုိ႔ရွာေဖြၾကတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈေတြ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ရခ်င္ၾကလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ရွောေဖြၾကတယ္။ ဒါေတြ ရလာခဲ့ေပမယ့္လည္း က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ဆာေလာင္မႈ ရပ္တန္႔သြားျပီလား။ ဘ၀ဟာ ဆာေလာင္ျမဲဆာေလာင္ေနဆဲပါပဲ။ တခါတေလ ဘာကုိ ဆာေလာင္မွန္းမသိဘဲကုိ ဆာေလာင္ေနမိတတ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စိန္ေသာမတ္က ဘာေျပာထားသလဲဆုိေတာ့ - က်ေနာ္တုိ႔လူသားေတြဟာ ဘုရားသခင္ကုိဆာေလာင္ျပီး ဘုရားသခင္ကုိ ရွာေဖြေနၾကတဲ့ ဘ၀ခရီးသည္ေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာထားပါတယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ မဟာဆာေလာင္မႈၾကီးပါပဲ။ ဘုရား တရားကုိ ရွာမေတြ႔သေရြ႕ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ မဟာဆာေလာင္မႈၾကီးဟာ ဘာကုိဆာေလာင္မွန္းမသိဘဲ ဆာတယ္ထင္တာကုိ ရွာေဖြျဖည့္ဆည္းေနလုိက္ၾကတာ အေမာစုိ႔လာတယ္ - ဆာေလာင္မႈက မေပ်ာက္ဘူး။ ဘုရား တရားကုိ ရွာေတြ႔ျပီဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ဆာေလာင္မႈဟာ ႏွစ္သိမ့္မႈေသခ်ာေပါက္ ရပါတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းတယ္။ ေအးခ်မ္းတယ္။

ခ်စ္လွစြာေသာ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမအေပါင္းတုိ႔၊ က်ေနာ္တုိ႔ဘ၀မွာလည္း အဓိက မဟာဆာေလာင္မႈၾကီးကုိ အရင္ဆုံးျဖည့္ဆည္းႏုိင္ၾကပါေစ။ က်န္တဲ့ အေသးအမႊားဆာေလာင္မႈေတြဟာ အလုိလုိ ျဖည့္ဆည္းျပီးသား ျဖစ္လာမွာ အေသခ်ာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္က သံမာေတဦးက်မ္းမွာ "ဘုရားသခင္၏ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားကုိ ေရွးဦးစြာ ရွာၾကေလာ့။" (မာ ၆း၃၃)လုိ႔ သြန္သင္လမ္းျပထားပါတယ္။ ဘ၀ရဲ႕ ဆာေလာင္မႈေတြ ကုိ္ယ္ေတာ္ျမတ္စကၠရမင္တူးမွာ ရွာေဖြေတြ႔ရွိႏုိင္ၾကပါေစ။ ဓနဥစၥာ၊ အာဏာ ရာထူး နဲ႔ အေပ်ာ္အပါးေတြမွာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ႏွလုံးသားကုိ အက်ဥ္းမက်ခံရပါေစနဲ႔။ "၀န္ေလး၍ ပင္ပန္းသူအေပါင္းတုိ႔ ငါ့ထံသုိ႔ လာၾကေလာ့။" လုိ႔ ခရစ္ေတာ္က အျမဲတမ္းဖိတ္ေခၚေနလ်က္ပါ။

ဒိုမီနီကန္ကုိရင္

အသင္းေတာ္အတြင္း ၀ိညာဥ္ေရး ၾသဇာတိကၠမ ၾကီးမားတဲ့အသင္းဂုိဏ္းၾကီး ၅ ဂုိဏ္း

ဘက္နက္ဒင္းအသင္းဂုိဏ္း။ 

အသင္းဂုိဏ္းတည္ေထာင္သူမွာ စိန္ဘက္နက္ဒစ္ျဖစ္သည္။
၎ရဲ႕ေဆာင္ပုဒ္မွာ - ဆုေတာင္းျခင္းႏွင့္ အလုပ္ လုိ႔အဓိပၸာယ္ရတဲ့ "Ora et labora" ပါ။ အသင္းဂုိဏ္းအမ်ိဳးအစားကေတာ့Monastic လုိ႔ေခၚတဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေန အမ်ိဳးအစားျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းတြင္းေနဘုန္းၾကီးမ်ားေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔ရဲ႕ သကၤန္း၀တ္ရုံေတြက အနက္ေရာင္ျဖစ္လုိ႔ ဘုန္းၾကီးနက္မ်ားလုိ႔ပင္ ေခၚဆုိၾကပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ဘက္နက္ဒင္းဘုန္းၾကီး အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက အျဖဴေရာင္၀တ္ပါတယ္။
ဘက္နက္ဒင္းအသင္းဂုိဏ္းရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေရးကေတာ့ အဓိကအားျဖင့္ ဆုေတာင္းျခင္းႏွင့္အလုပ္ပါပဲ။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းအတြင္းမွာ ဆုေတာင္းျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ေနၾကသလုိ ေန႔စဥ္အလုပ္မ်ားလည္း လုပ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ဘ၀သက္တာမွာေတာ့ သမၼာက်မ္းစာႏွင့္ ဆုေတာင္းေမတၱာစာအုပ္ (Divine Office) ဟာ ဘ၀ရဲ႕အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုကဲ့သုိ႔ အေရးၾကီးလွပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းအတြင္း အတူတကြေနထုိင္ၾကတာမုိ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားအၾကား ညီအစ္ကုိစိတ္ဓါတ္ႏွင့္အတူ အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ေနထုိင္တဲ့အသက္တာကုိလည္း က်င့္ၾကံရပါတယ္။ ဒီေနာက္ နာခံျခင္းကလည္း ပါရမီတစ္ခုပါ။စိန္ဘက္နက္ဒစ္အျပင္ အသင္းေတာ္အတြင္း လူသိမ်ားတဲ့ ရဟႏၱာမ်ားမွာ စိန္ဘက္နက္ဒစ္ရဲ႕ညီမ သံတာစေကာ္လစၥကာႏွင့္ ၾကီးျမတ္ေသာ စိန္ဂေရေဂၚရီတုိ႔ပါ။
စိန္ဘက္နက္ဒစ္ - ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အတြက္ ဆုေတာင္းေပးေတာ္မူပါ။ အာမင္။

ဖရန္စစၥကန္အသင္းဂုိဏ္းမ်ား။

ဖရန္စစၥကန္အသင္းဂုိဏ္းမွာ အဓိက ဂုိဏ္းကြဲသုံးခုရွိပါတယ္။ မုိင္နာဖရုိင္ရာမ်ား၊ ကြန္ဗန္႔တုရယ္ရဟန္းမ်ားႏွင္ ကာပူခ်ီႏုိရဟန္းတုိ႔ပါ။ 
အသင္းဂုိဏ္းအား အဓိကတည္ေထာင္ခဲ့သူမွာ အာစီစီျမိဳ႕မွ စိန္ဖရန္စစ္ျဖစ္ပါတယ္။ အသင္းဂုိဏ္းရဲ႕ အဓိက ေဆာင္ပုဒ္ကေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းႏွင့္ ေကာင္းျမတ္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါတယ္။ 
ဖရန္စစၥကန္၀ိညာဥ္ေရးကေတာ့ ဧ၀ံေဂလိတရားေတာ္အတုိင္း ေနထုိင္ျခင္း၊ ခရစ္ေတာ္ေနာက္သုိ႔ လုိက္ျခင္း၊ ဆင္းရဲျခင္းႏွင့္ ညီအစ္ကုိစိတ္ထားျခင္းပါပဲ။
အသင္းေတာ္အတြင္း ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ဖရန္စစၥကန္ရဟႏၱာမ်ားမွာ စိန္အန္ေထာ္နီ၊ စိန္ေဘာနဲဘမ္ခ်ား၊ သံတာကလဲလ္၊ ပါထေရပီအုိႏွင့္ စိန္မာစီမီလီယံတုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
စိန္ဖရန္စစ္- ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အဖုိ႔ငွာ ဆုေတာင္းေပးေတာ္မူပါ။ အာမင္။

ဒုိမီနီကန္အသင္းဂုိဏ္း။

အသင္းဂုိဏ္းတည္ေထာင္သူဟာ အသင္းေတာ္အတြင္း စိတ္ပုတီးစိတ္နည္းစတင္ေပးခဲ့သူ စိန္ေဒါမီနစ္ျဖစ္ပါတယ္။ အသင္းဂုိဏ္းရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္ကုိေတာ့ ဘုရားသခင္အားခ်ီးမြမ္းရန္၊ ေကာင္းၾကီးၾသဘာေပးရန္ႏွင့္ တရားေဟာျခင္းပါ။ အသင္းဂုိဏ္းရဲ႕ တရား၀င္အမည္မွာကုိက - တရားေဟာသူမ်ားအသင္းဂုိဏ္းလုိ႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ Order of Preachers ျဖစ္ပါတယ္။ အသင္းဂုိဏ္းအမ်ိဳးအစားကေတာ့ ေန႔စဥ္ဆြမ္းခံစားတဲ့ Mendicant ျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္လည္း ၁၂၄၇ ခုႏွစ္တြင္ျပဳလုပ္တဲ့ အသင္းေတာ္ၾကီးညီလာခံမွာ ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီး ဂေရေဂၚရီ (၁၀)က ဘာသာ၀င္ေတြအေပၚ၀န္မပိေစရန္အတြက္ ဆြမ္းခံျခင္းကုိ ျဖတ္သိမ္းေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒိုမီကန္မ်ားရဲ႕သကၤန္းကေတာ့ အျဖဴေရာင္ျဖစ္ျပီး အနက္ေရာင္ ၀တ္ရုံအေပၚမွာ ျခဳံပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ခါးမွာ ခါးပတ္ႏွင့္အတူ စိတ္ပုတီးခ်ိတ္ဆြဲထားပါတယ္။ စကာပူလာလည္းပါတယ္။ ေခါင္းစြပ္ Hood လည္း ပါပါတယ္။ 

ဒုိမီနီကန္၀ိညာဥ္ေရးကေတာ့ ဆုေတာင္းျခင္း၊ စာေပေလ့လာျခင္း၊ တရားေဟာျခင္းႏွင့္ အဖြဲ႔အစည္းလုိက္ေနထုိင္ျခင္းပါပဲ။
စိန္ေဒါမီနစ္ႏွင့္အတူ အသင္းေတာ္အတြင္း ေက်ာ္ၾကားတဲ့ သူေတာ္စင္ၾကီးမ်ားကေတာ့ စိန္ေသာမတ္စ္အကြိဳက္နက္စ္၊ စိန္ကက္သရင္းႏွင့္ ၾကီးျမတ္ေသာ စိန္အဲလ္ဘတ္။
စိန္ေဒါမီနစ္- ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အဖုိ႔ငွာ ဆုေတာင္းေပးေတာ္မူပါ။ အာမင္။

ေဂ်းဇူးရစ္အသင္းဂုိဏ္း။

အသင္းဂုိဏ္းတည္ေထာင္သူဟာ စိန္အစ္ညွားစီအု႔စ္ျဖစ္ပါတယ္။ အသင္းဂုိဏ္းရဲ႕ေဆာင္ပုဒ္ဟာ လုပ္သမွ် ဘုရားသခင္ရဲ႕ဘုန္းဂုဏ္ေတာ္ပုိ၍ၾကီးျမတ္ပါေစ လုိ႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ For the greater glory of God ပါ။ အသင္းဂုိဏ္းအမ်ိဳးအစားကေတာ့ ဘာသာေရးအသင္းဂုိဏ္းတစ္ခုပါ။ ထုိ႔အျပင္ အသင္းဂုိဏ္းမွာေတာ့ သီးသန္႔သကၤန္းရယ္လုိ႔မရွိဘဲ ေဒသခံဘုန္းၾကီးေတြနဲ႔တန္းတူ ယွဥ္ျပီး လုိက္ေလ်ာညီေထြစြာ၀တ္ဆင္တတ္ၾကပါတယ္။
ေဂ်းဇူးရစ္၀ိညာဥ္ေရးကေတာ့ ၀ိညာဥ္ေရးေလ့က်င့္မႈ႔ေတြေပၚမွာ မူတည္ေနျပီး အစ္ေညွးစီယမ္း၀ိညာဥ္ေရးလုိ႔လည္း ေခၚဆုိၾကပါတယ္။ အဓိကေတာ့ - အရာရာထဲမွာ ဘုရားသခင္ကုိ ရွာေဖြျခင္း၊ ခရစ္ေတာ္ကုိခ်စ္ျခင္း၊ အေရးၾကီးတဲ့ အမႈ႔ေဆာင္မ်ားေပးျခင္း၊ ၀ိညာဥ္ေရးစမ္းစစ္ဖုိ႔ႏွင့္ ပညာေရးတုိ႔ပင္ျဖစ္ပါတယ္။
အသင္းေတာ္အတြင္း ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ရဟႏၱာမ်ားကေတာ့ စိန္ဖရန္စစ္ေဇးဗီးယားႏွင့္ စိန္အေလာ္ရႈိက္တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
စိန္အစ္ညွားစီးအု႔စ္။-ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔အဖုိ႔ငွာ ဆုေတာင္းေပးေတာ္မူပါ။ အာမင္။

စေလးရွင္းအသင္းဂုိဏ္း။

အသင္းဂုိဏ္းတည္ေထာင္သူကေတာ့ ဂၽြန္ေဘာစၥကုိျဖစ္ျပီး အသင္းဂုိဏ္းရဲ႕တရား၀င္အမည္မွာ စိန္ဖရန္စစ္ေဒဆားလပ္ရဲ႕အဖြဲ႔အစည္းပါ။ စေလးရွင္းတုိ႔ရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္ကေတာ့ - ၀ိညာဥ္မ်ားကုိ အကၽြႏု္ပ္အားေပးျပီး က်န္တာေတြကုိ ယူေဆာင္ပါလုိ႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ Give me souls, take away the rest ပါ။ 
အသင္းဂုိဏ္းအမ်ိဳးအစားကေတာ့ ဘုန္းၾကီးအသင္းဂုိဏ္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္ျပီး သကၤန္းအမ်ိဳးအစားလည္း သီးသန္႔မရွိဘဲ သင့္ေလ်ာ္တာကုိ လိုက္ေလ်ာ္ညီေထြစြာ ၀တ္ဆင္ၾကပါတယ္။
ဆေလးရွင္း၀ိညာဥ္ေရးကေတာ့ သိုးထိန္းဆိုင္ရာေမတၱာတရား၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းႏွင့္အေကာင္းျမင္၀ါဒ၊ အလုပ္ႏွင့္ ျခဳိးျခံက်င့္ၾကံျခင္း၊ လူငယ္မ်ားကုိ သုိးထိန္းဆုိင္ရာဂရုစုိက္ပ်ိဳးေထာင္ေပးျခင္းႏွင့္ ခရစ္ေတာ္မွာ အျမစ္တြယ္ျပီး မယ္ေတာ္သခင္မရဲ႕လက္ထဲမွာ ဘ၀သက္တာကုိ ဆက္ကပ္ေနထုိင္ျခင္းတုိ႔ပင္ျဖစ္ပါတယ္။
အသင္းေတာ္အတြင္း ေက်ာ္ၾကားတဲ့ သူေတာ္စင္မ်ားမွာ စိန္ေဒါမီနစ္ဆာဗီယုိ ႏွင့္ စိန္ေမရီမာဇာရက္လုိတုိ႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။
စိန္ဂၽြန္ေဘာစကုိ။ - ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အဖုိ႔ငွာ ဆုေတာင္းေပးေတာ္မူပါ။ အာမင္။
ဒိုမီနီကန္ကုိရင္

dom.koyin@gmail.com

ရဟန္း၀တ္ေကာ္လံ (သုိ႔) ရုိမန္ေကာ္လံ

ေမး။ ကက္သလစ္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြရဲ႕ လည္ပင္းမွာ ပတ္ဆင္ေလ့ရွိတဲ့ ႏွစ္လက္မခန္႔အျဖဴျပားၾကီးက ဘာလဲမသိလုိ႔ ရွင္းျပေပးပါ။ ဘယ္အခ်ိန္က စတင္၀တ္ဆင္ေလ့ရွိၾကတယ္ဆုိတဲ့ သမုိင္းလည္း သိပါရေစ။

ေျဖ။ ဟုတ္ကဲ့။ ကက္သလစ္ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားရဲ႕ လည္ပင္းမွာ ပတ္ဆင္ေလ့ရွိတဲ့ ႏွစ္လက္မခန္႔အျဖဴျပားၾကီးကုိ ရဟန္း၀တ္ေကာ္လံ (Clerical Collar) ဒါမွမဟုတ္ ရိုမန္ေကာ္လံ (Roman Collar)လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္ထဲမွာ ေရွးေခတ္ကာလမွစျပီး ယေန႔ေခတ္ထိေအာင္ ရဟန္းအမ်ိဳးစားမ်ားႏွင့္ ၎တုိ႔၏သကၤန္း၀တ္ရုံမ်ားလည္း တုိးတက္ေျပာင္းလာခဲ့တာေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီတုိးတက္ေျပာင္းလဲမႈေတြနဲ႔အတူ အခုလုိ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈလည္း ေျပာင္းလဲလာခဲ့တာ ရွိပါတယ္။ သကၤန္း၀တ္ရုံရွည္ေတြကုိလည္း ၀တ္ဆင္ၾကသလုိ၊ အခုလုိ လူေတြၾကားမွာ သြားလာလႈပ္ရွားတဲ့အခါ ရဟန္းဂုဏ္လကၡဏာ (identity) မေပ်ာက္ေအာင္ ၀တ္ဆင္ၾကပါတယ္။ လူ႔ေဘာင္လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ အသုိင္း၀ုိင္းထဲက်င္လည္ျပီး သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ား၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ ပရဟိတအေရးတုိ႔ႏွင့္ အျခားလူမႈေကာင္းက်ိဳးအျဖာျဖာတုိ႔မွာ ကုိယ္တုိင္ေရွ႕ဆုံးမွပါ၀င္ကာ တက္တက္ၾကြၾကြ ဆက္ကပ္လႈပ္ရွားသူေတြျဖစ္တာမုိ႔ ကက္သလစ္ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားအတြက္ သကၤန္းရွည္ၾကီးေတြ ျခဳံရုံ၀တ္ဆင္လုိ႔ အဆင္မေျပပါဘူး။ ေနာက္ျပီး ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ေခတ္အေျခအေနအရ - secularization world အတြက္လည္း ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္က်ျပီး စမတ္က်တဲ့ပုံစံေတြသာ လူရာ၀င္လာတာမုိ႔ ေခတ္ႏွင့္လိုက္ေရာညီေထြမႈရွိျပီး ရဟန္းတုိ႔ရဲ႕ identity ဂုဏ္လကၡဏာလည္း မေပ်ာက္ေအာင္ နည္းလမ္းရွာရပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ လူ႔အသုိင္း၀ိုင္း၊ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရဟန္းဆုိတဲ့ဂုဏ္လကၡဏာ identity မပ်က္ေစတဲ့ ဒီလုိ၀တ္စုံကုိ စတင္၀တ္ဆင္လာခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ယေန႔ပုံစံတုိင္း၀တ္ဆင္ေနၾကတာဟာ ၂၀ ရာစုကမွ စတင္လာခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္ ရုိမန္ေကာ္လံရဲ႕ သမုိင္းကေတာ့ ၁၇ ရာစုေလာက္ကတည္းက ျပင္သစ္ဒီဇုိင္းပုံစံနဲ႔ စတင္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိရပါလိမ့္မယ္။ (အခ်ိဳ႕ကလည္း ဒီလုိေကာ္လံဒီဇုိင္းဟာ ၁၅ ရာစုကတည္း စတင္ေနခဲ့ျပီလုိ႔ ဆုိၾကပါတယ္။)

၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးဒုတိယေျမာက္ဂၽြန္ေပါက ဒီေန႔ေခတ္ကာလမွာ ရဟန္းတစ္ပါးရဲ႕ identityဟာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိေနဖုိ႔ လုိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီရုိမန္ေကာ္လံဒီဇုိင္းဟာ အသင့္ေတာ္ဆုံးဆုိျပီး ကက္သလစ္ဘုန္းၾကီးတုိင္း၀တ္ဖုိ႔ စာခၽြန္ေတာ္နဲ႔တကြ တုိက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ အရွင္သူျမတ္ၾကီးရဲ႕ စာခၽြန္ေတာ္ထဲမွာ ဒီလုိရုိမန္ေကာ္လံကုိ ၀တ္ဆင္သင့္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ (၂၃)ခ်က္ကုိ ထည့္သြင္းထားပါတယ္။ ရဟန္းဆုိတာ ဘုရားသခင္ထံ ဆက္ကပ္ထားတဲ့ တသီးတျခားပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္ေၾကာင္း ဒီေကာ္လံ၀တ္ဆင္ျခင္းအားျဖင့္ ျမင္သာေစတဲ့ အမွတ္သားတစ္ခုပါပဲ။ ဒီလုိ၀တ္ဆင္ျခင္းအားျဖင့္ တျခားဒီဇုိင္းမ်ိဳးစုံတဲ့ အ၀တ္စားေတြမွာ စိတ္မေရာက္ေစဘဲ ဆင္းရဲျခင္းကုိ က်င့္ၾကံရာလည္း ေရာက္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အသင္းေတာ္ရဲ႕ဥပေဒမွာလည္း ရဟန္း၀တ္ရုံသကၤန္းကုိ ၀တ္ဆင္ဖုိ႔ ဥပေဒရွိေနတာမုိ႔ ဒီရုိမန္ေကာ္လံကုိ ၀တ္ဆင္သင့္ပါတယ္။ လူ႔ဘုံအလည္မွာ သြားလာလႈပ္ရွားေနတဲ့အခါမွာလည္း ဒီရုိမန္ေကာ္လံ၀တ္ဆင္ထားျခင္းအားျဖင့္ ရဟန္းဆုိတာကုိ လူေတြက သိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါမွ ရဟန္းတစ္ပါးရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကုိလည္း တန္းျမင္မိၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ ... စသျဖင့္ မိန္႔ဆုိထားတာကုိေတြ႔ရပါတယ္။

ဒီရုိမန္ေကာ္လံ၀တ္ဆင္ျခင္းကုိ အသင္းဂုိဏ္းကြဲပါစတာေတြက ထြင္ခဲ့တယ္လုိ႔လည္း ဆုိၾကပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ဒီဇုိင္းေကာ္လံအတြက္ေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အသင္းဂုိဏ္းကြဲပါစတာေတြဟာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြမဟုတ္တဲ့အတြက္ အဲဒီအခ်ိန္အခါကတည္းက မိမိတို႔ကုိယ္ကုိ သာမန္ယုံၾကည္သူေတြနဲ႔ မတူတဲ့ identity ျပတဲ့နည္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီေကာ္လံမ်ိဳးကုိ ၀တ္ဆင္လာခဲ့တာေတာ့ ၁၅ ရာစုကတည္းကမုိ႔ တကယ့္မူလတည္ထြင္သူေတြကေတာ့ အသင္းဂုိဏ္းကြဲေတြမေပၚခင္က အသင္းေတာ္ၾကီးပါပဲ။ ဒီေန႔ ဒီလုိရဟန္း၀တ္ေကာ္လံမ်ိဳးကုိ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္ၾကီးအပါအ၀င္ အျခားအသင္းဂုိဏ္းကြဲမ်ားလည္း အသုံးျပဳၾကပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ရုိမန္ေကာ္လံကုိေတာ့ ကက္သလစ္ရဟန္းမ်ားသာ ၀တ္ဆင္ၾကပါတယ္။

ဒုိမီနီကန္ကုိရင္

dom.koyin@gmail.com

ကုိးကားခ်က္မ်ား။ https://www.ewtn.com/library/PRIESTS/RMCOLLAR.TXT
http://www.ewtn.com/v/experts/showmessage.asp?number=449735
https://aleteia.org/…/30/why-do-priests-wear-a-white-collar/

ရဟႏၱာသူေတာ္စင္အေပါင္းပြဲေန႔ၾကီး

ႏုိ၀င္ဘာ ၁ရက္ေန႔။

Άγιοι που δε θα γιορταστούν γιατί δε θα τους βρουν ημέρα που ταιριάζει. 

ဂရိလုိေရးထားတဲ့ စာေၾကာင္းရဲ႕အဓိပၸာယ္ကေတာ့ "သင့္ေတာ္တဲ့ရက္ရွာမေတြ႔၍ ပြဲေတာ္မက်င္းပေပးျဖစ္ေသာ ရဟႏၱာသူေတာ္စင္မ်ားအားလုံး" လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဒီစာေၾကာင္းေလးဟာ ရဟႏၱာသူေတာ္စင္မ်ားအားလုံးရဲ႕ ပြဲေန႔ၾကီးက်င္းပရျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးကုိ ေပၚလြင္ေစပါတယ္။

အသင္းေတာ္၏ယုံၾကည္ရာခ်က္မွာ အသင္းေတာ္တစ္ခုတည္းရွိျပီး အသင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ဦးေခါင္းဟာ ေယဇူးခရစ္ေတာ္ဘုရားကုိယ္ေတာ္တုိင္ျဖစ္ျပီး မ်ားစြာေသာ ခႏၱာအစိတ္အပုိင္းမ်ားရွိပါတယ္။ ဒီ တစ္ခုတည္းေသာအသင္းေတာ္ထဲမွာပင္ နယ္ပယ္ (State)သုံးခုနဲ႔ နားလည္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ပထမနယ္ပယ္ကေတာ့ ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံအသင္းေတာ္ၾကီး၊ ဒုတိယနယ္ပယ္ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ကမၻာေပၚအသင္းေတာ္နဲ႔ တတိယနယ္ပယ္ကေတာ့ ေအာက္နက္ရာအရပ္မွ အသင္းေတာ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ ယုံၾကည္ရာအခ်ဳပ္ထဲတြင္လည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ ေယဇူးခရစ္ေတာ္ဟာ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးကုိ ကယ္တင္ဖုိ႔အတြက္ ဖြားျမင္ျခင္းကုိခံယူေတာ္ျပီး အေသခံေတာ္မူရာမွ ေအာက္နက္ရာအရပ္သုိ႔ ဆင္းၾကြေတာ္မူပါတယ္။-ထုိေနာက္ သုံးရက္ေျမာက္ေသာေန႔မွာ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ေတာ္မူျပီး ေကာင္းကင္ဘုံသုိ႔ တက္ၾကြေတာ္မူတယ္လို႔ ယုံၾကည္ရာခ်က္မွာ အသင္းေတာ္ႏွင့္အတူ က်ေနာ္တုိ႔ ၀န္ခံၾကပါတယ္။

ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံအသင္းေတာ္ၾကီးဟာ ေလာကစုံစမ္းေႏွာက္ယွက္မႈေတြနဲ႔ အခက္ခဲေတြကုိ ေအာင္ျမင္ျပီးတဲ့ ရဟႏၱာသူေတာ္စင္မ်ားရွိရာ ေနရာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္ကုိယ္တုိင္ စံပယ္ျပီး ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေရႊမ်က္ႏွာေတာ္ကုိ ဖူးခြင့္ရျပီးသူမ်ားရဲ႕ အရပ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ခရစ္ယာန္ေတြအားလုံး ေမွ်ာ္လင့္ေတာင္းတေနၾကတဲ့ ထာ၀ရဆုလာဒ္ၾကီးပဲမဟုတ္ပါလား။

ဒီလုိ ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံေတာ္မွာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ေရႊမ်က္ႏွာေတာ္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ရေနၾကျပီးျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြကုိ ရဟႏၱာသူေတာ္စင္မ်ားအျဖစ္ ကမၻာေပၚအသင္းေတာ္ၾကီးက ေၾကျငာေပးပါတယ္။ ဒါမွ ကမၻာေပၚအသင္းေတာ္တြင္ ရွိေနၾကတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ လူသားေတြဟာ အဲဒီရဟႏၱာသူေတာ္စင္မ်ားကုိ အတုယူက်င့္ၾကံျပီး ခရစ္ေတာ္ေနာက္ကုိ ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ အသင္းေတာ္ၾကီးအတြင္ ရဟႏၱာသူေတာ္စင္မ်ားစြာကုိ ေၾကျငာျပီးျဖစ္ေပမယ့္ လူမသိ၊သူမသိနဲ႔ ခရစ္ေတာ္ေနာက္လုိက္ရင္း ယုံၾကည္ျခင္းအတြက္ အသက္ေပးခဲ့တဲ့ သူေတာ္စင္မ်ားစြာလည္း ရွိေနပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီေန႔ ႏို၀င္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔ကုိ လူသိ၊ လူမသိ အားလုံးေသာရဟႏၱာ သူေတာ္စင္မ်ားအား ေအာက္ေမ့သတိရ က်င္းပၾကပါတယ္။

ပထမသံေယာဟန္က်မ္းမွာမိန္႔ဆုိခဲ့သလုိပဲ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးဟာ ေယဇူးခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ဘုရားသခင္၏သားသမီးမ်ားအျဖစ္သုိ႔ ေခၚေတာ္မူျခင္းခံရျပီး အားလုံးဟာ ရဟႏၱာသူေတာ္စင္မ်ားအျဖစ္သုိ႔ လမ္းဖြင့္ဖိတ္ေခၚၾကိဳဆုိခံေနရတာကုိ သတိရေစခ်င္ပါတယ္။ ဘာကုိသတိရမိသလဲဆုိေတာ့ ...ေရွးဦးကာလ ခရစ္ေတာ္ေနာက္လုိက္မ်ားကုိ ခရစ္ယာန္မ်ားလုိ႔ အေခၚမခံရခင္ကာလမွာတုန္းက သူတုိ႔ကုိ ဂရိဘာသာစကားနဲ႔ Οἱ Ἁγιοι ဆုိျပီး သန္႔ရွင္းေသာသူေတာ္စင္မ်ားလုိ႔ ေခၚဆုိၾကပါတယ္။ အဲဒီေ၀ၚဟာရကေနတဆင့္ က်ေနာ္တုိ႔ဘုိးဘြားေတြကုိ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလုိေခၚဆုိခဲ့ၾကသလဲဆုိတာကုိ ျမင္မွန္းဆႏုိင္ပါတယ္။

ရဟႏၱာသူေတာ္စင္ေပါင္းပြဲေန႔ၾကီးကုိ ေအဒီ ၃၇၃ ခုႏွစ္မွာ က်င္းပေနၾကျပီးျဖစ္ေၾကာင္း အေစာဆုံးသက္ေသခံခ်က္အျဖစ္ စိန္အက္ဖရင္စီးရီးယမ္း၏ ၾသ၀ါဒမွာေတြ႔ရွိႏုိင္ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔တေတြလည္း ရဟႏၱာသူေတာ္စင္မ်ားအျဖစ္သုိ႔ အေခၚခံထားရတာကုိ မေမ့ၾကဖုိ႔၊ ဘုရားသခင္ရဲ႕သားသမီးမ်ားအျဖစ္ ထုိက္ထိုက္တန္တန္ ရွင္သန္သက္ေသခံၾကဖုိ႔ ဒီေန႔ပြဲေတာ္အားျဖင့္ ျပန္လည္သတိယူ ခြန္အားယူၾကပါစုိ႔။

ေကာင္းကင္အရပ္ရွိ ရဟႏၱာသူေတာ္စင္အေပါင္းတို႔- ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အဖုိ႔ငွာ ဆုေတာင္းေပးေတာ္မူပါ။

ဒိုမီနီကန္ကုိရင္

dom.koyin@gmail.com